چاقو دنده ای زنجان ابزار یا وسیله ای برای برش، تیغه یا به دسته ثابت می شود یا با یک لولا محکم می شود تا به آن بچسبد. چاقوها بزرگترین دسته از وسایل برش را تشکیل می دهند که در مجموع به عنوان کارد و چنگال شناخته می شوند.
ابزار برش و سلاح های مورد استفاده برای شکار و دفاع ابتدا از سنگ و سنگ چخماق و بعد از برنز و آهن ساخته شد. رومی ها به انگلیسی های اولیه آهن کار را آموختند و گفته می شود مهاجمان نورمن آهنگر و فلزکار را با خود آورده بودند.
چاقوهای غذاخوری تیغه ای فولادی مربوط به دوره رومی-بریتانیایی حفاری شده اند، اما تعداد بسیار کمی چاقوهای ظریف قرون وسطایی با دسته هایی از مواد گرانبها یا نیمه قیمتی باقی مانده است.
تمیز کردن و آسیاب کردن تیغه ها را از بین می برد. برخی از چاقوها و اسلحه های اولیه به دلیل کمال خود مشهور شدند، از جمله آنها به طرز ماهرانه ایدر اروپا قبل از قرن هفدهم، فقط در خانه‌های ثروتمندان مجموعه کارد و چنگال کافی برای ارائه چاقو به مهمانان وجود داشت.
مردان معمولاً یک چاقوی شخصی را در غلاف متصل به کمربند یا در محفظه ای روی غلاف شمشیرش حمل می کردند. زنان لباس خود را به کمربند می پوشیدند.
در اواخر قرن هفدهم، خدمات کارد و چنگال نقره در یک خانه برای تأمین مهمانان کافی بود. اگرچه چاقوهای انفرادی دیگر حمل نمی شدند، خدماتی شامل چاقو، چنگال، قاشق و لیوان برای مسافر ضروری بود و چنین مجموعه هایی تا قرن نوزدهم ساخته می شد.
چاقوی رومیزی مشخصه قرن هجدهم دارای دسته ای به شکل تپانچه است که در آن تیغه ای منحنی شکل به اصطلاح “scimitar” نصب شده است. با چاقوی رومیزی مدرن از جنس استنلس استیل، الگوهای استانداردی تکامل یافته اند که در آن نیازهای عملی و دوام اولین ملاحظات است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.